ΠΑΡΕΛΑΣΗ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ:
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 10.50, Λ.ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ & ΧΑΡ.ΤΡΙΚΟΥΠΗ( ΥΨΟΣ ΕΠΑΛ).
ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΟΡΤΣΑΚΙ, ΦΟΥΤΕΡ SOUTH Η ΜΑΥΡΗ ΜΠΛΟΥΖΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΜΦΑΝΙΣΗ(ΜΑΥΡΟ ΚΟΛΑΝ ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΑ)
ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΣΥΝΟΔΩΝ:694 673 4530 , 694 889 6301
ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 25/03/2023 ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ, ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ.
Οι αθλητές-τριες της South Αλίμου που επιθυμούν να συμμετάσχουν στην παρελάση, ( δήλωση συμμετοχής https://bit.ly/3D3Jmt9 ) θα πρέπει να παρευρεθούν το Σάββατο 10.50πμ στην Λ. Δωδεκανήσου & Χαρ. Τρικούπη (ύψος ΕΠΑΛ) , με κόκκινο σορτσάκι, φούτερ South ή Μαύρη μπλούζα μέσα από Εμφάνιση South (Μαύρο Κολάν Προεραιτικά)
Τηλ. Συνοδών: 6946734530, 6948896301
ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ KAI ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ OTI ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 27/02/2023 ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ!
Άσκηση , φυσική δραστηριότητα, κίνηση είναι ο ευρύτερος όρος που περιλαμβάνει όλες τις μορφές κίνησης του ανθρώπινου σώματος. Συμφωνα με επίσημα στοιχεία, η άσκηση αποτελεί ασπίδα προστασίας για διαφορες χρόνιες παθήσεις . Η σωματική δραστηριότητα είναι σημαντική για τη συνολική υγεία ,την ποιότητα της ζωής, αλλά και το προσδόκιμο επιβίωσης. Η αρνητική επίδραση που έχει η καθιστική ζωή στη διάρκεια και στη ποιότητα της ανθρώπινης ζωής, είναι πλέον πολλαπλά τεκμηριωμένη. Ο Φυσικοθεραπευτής, Βαγγελης Θεοδοσόπουλος, στην καμερα του www. SΒnews.gr εξηγει τον θετικό ρόλο της άσκησης στην αντιμετωπιση παθήσεων σπονδυλικής στήλης ιδιαίτερα των νέων που βρίσκονται στο στάδιο της ανάπτυξης.
Ποιός είναι ο Βαγγελης Θεοδοσόπουλος ;
Βαγγέλης Θεοδοσόπουλος αποφοίτησε το 2002 από το Τμήμα Φυσικοθεραπείας τoυ A.Τ.Ε.Ι. Λαμίας και είναι μελος του Πανελληνίου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών.
Είναι ιδιοκτήτης του Physiotherapy & Rehab, εξειδικευμένου φυσικοθεραπευτικού κέντρου για την αντιμετώπιση μυοσκελετικών κακώσεων και παθήσεων της σπονδυλικής στήλης.
Με περισσότερα από 15 χρόνια εμπειρίας στη φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση, είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου στην αθλητική φυσικοθεραπεία.
Από την αρχή της καριέρας του ειδικεύτηκε στις παθήσεις του μυοσκελετικού των άκρων και της σπονδυλικής στήλης και ιδιαίτερα στις κακώσεις – τραυματισμούς που σχετίζονται με την ορθοπαιδική και τον αθλητισμό.
Στο παρελθόν υπήρξε συνεργάτης του PHYSIO PRAXIS Aμαρουσίου Χρ. Καρβουνίδης από το 2003-2016 ενώ έχει εργαστεί και σε αθλητικά σωματεία.
Είναι πιστοποιημένος εκπαιδευτής της τεχνικής Ttool- IASTM (Τεχνικές κινητοποίησης μαλακών ιστών μέσω ειδικών εργαλείων)Έχει παρακολουθήσει , ειδικευτεί και πιστοποιηθεί σε διάφορες φυσικοθεραπευτικές τεχνικές , όπως επίσης και μεθόδους (SEAS/SCHROTH) Ειδικών Φυσικοθεραπευτικών Ασκήσεων Σκολίωσης (PSSE) και ορθοσωμίας.
Κέντρο φυσιοθεραπείας Physiotherapy & Rehab
Aμαζόνων 37 & Iασωνίδου 59-61 Eλληνικό
Τηλ: 2109607585
Author: Άνθης Αλέξανδρος
Η διαδικασία της αποκλειστικής επένδυσης πολλών προπονητών νεαρών ηλικιών σε “κλειστές” άμυνες ως βασική φιλοσοφία της ομάδας, είναι μία τάση η οποία εμφανίζεται συχνά και αξίζει την προσοχή και τον προβληματισμό των υπευθύνων προπονητών και των ακαδημιών.
Άμυνες Ζώνης (επιτρέπονται στις ηλικίες 14-15 και άνω)
Την συνήθη μορφή ζώνης στις νεαρές ηλικίες την συναντάμε σε σχηματισμό δυο παικτών μπροστά και τριών πίσω και συνήθως κατά την εφαρμογή της σε αυτές τις ηλικίες, οι παίκτες είναι τοποθετημένοι πολύ κλειστά καλύπτοντας αυστηρά συγκεκριμένο χώρο.
Κατά την αξιοποίηση της, στόχος είναι να κλείσουν οι αποστάσεις και να συμπτυχθούν τα κενά αποκλείοντας κάθε πιθανότητα διείσδυσης, αφήνοντας ελεύθερα σουτ μακρινής και πολλές φορές μέσης απόστασης.
Κλειστές άμυνες Man to Man (ανεξαρτήτως ηλικίας)
Τις κλειστές man to man άμυνες τις συναντάμε από τις πολύ μικρές ηλικίες (9+) μέχρι και τις μεγαλύτερες (13+) και σε αυτές οι αμυντικοί αν και μαρκάρουν παίκτες παίζουν πολύ κλειστά, ακολουθώντας συχνά εντολές να παραμένουν δύο και τρία βήματα πίσω από τη γραμμή του τριπόντου ανεξαρτήτως τοποθέτησης της μπάλας και του παίκτη. Κατά την εφαρμογή της συγκεκριμένης άμυνας συνηθίζονται οι αλλαγές (εφόσον επιτρέπονται τα σκριν), προσομοιάζοντας έτσι την άμυνα ζώνης.
Για ποιο λόγο οι προπονητές επενδύουν αποκλειστικά σε κλειστές άμυνες;
Για την κατάκτηση της νίκης
Ο κύριός λόγος αξιοποίησης και αποκλειστικής επένδυσης σε κλειστές άμυνες από προπονητές στις νεαρές ηλικίες είναι η επίτευξη του πολυπόθητου θετικού αποτελέσματος .
Οι προπονητές ορμώμενοι από θετικά ή και από λιγότερο θετικά κίνητρα αναγάγουν το αποτέλεσμα σε κύριο στόχο για :
– Να τροφοδοτήσουν το εγώ τους
– Να διατηρήσουν την ομάδα τους ανταγωνιστική έναντι δυσκολότερου ανταγωνισμού
– Να αποκτήσουν αναγνώριση στο κοινωνικό τους περίγυρο
– Να αποτρέψουν τους παίκτες από ενδεχόμενη αποχώρηση
– Να διατηρήσουν χαρούμενους παίκτες και γονείς.
Για να νιώσουν ότι μπορούν να επηρεάσουν την έκβαση του αγώνα
Όλοι οι προπονητές θέλουν να παρουσιάσουν το δικό τους αντίκτυπο στην ομάδα τους και στον αγώνα.
Όταν η ομάδα παίζει κλειστά (ζώνη ή man to man) o προπονητής φαίνεται ότι λειτουργεί έξυπνα επειδή απλά εκμεταλλεύεται τις επιθετικές αδυναμίες της αντίπαλης ομάδας.
Οι παίκτες φαίνονται οργανωμένοι στο γήπεδο, η κλειστή άμυνα αποδίδει και η αντίπαλη ομάδα προσπαθεί να σκοράρει απεγνωσμένα.
Η επίθεση είναι εύκολο να παγιδευτεί καθώς στις αναπτυξιακές ηλικίες:
Ποιο είναι το κακό ;
Αναφερόμενος στην αποκλειστική επένδυση σε κλειστές άμυνες ζώνης και man to man είναι ξεκάθαρο ότι η επανάληψη μέσω της προπόνησης δημιουργεί δυνατές συνήθειες. Η διδασκαλία των κλειστών αμυνών ως βασική φιλοσοφία της ομάδας (ζώνης και man to man) στερεί τους νεαρούς αθλητές από πλήθος ωφέλιμων συνηθειών, ενώ παράλληλα χτίζει ένα αδιαμφισβήτητα αρνητικό ισοζύγιο.
Οι κλειστές άμυνες (ζώνη + man to man) δημιουργούν κακές αμυντικές συνήθειες στις νεαρές ηλικίες
Επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη των αντίπαλων επιθετικών
Οι προπονητές όλων των ακαδημιών πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι μαζί υπηρετούμε το άθλημα και την υγιή ανάπτυξη και εξέλιξη όλων των αθλητών και όχι μόνο της ομάδας μας.
Οι μικροί αθλητές, οι οποίοι κυρίως λόγω της ηλικίας τους δεν έχουν την δύναμη ή την ευστοχία ενός ενήλικα αναγκάζονται στις κλειστές άμυνες να σουτάρουν από μακριά καθώς όσες πάσες ή και κοψίματα να κάνουν η κλειστή άμυνα μένει αμετακίνητη.
Το αρνητικά αποτέλεσμα για την επίθεση είναι :
Οι κλειστές άμυνες κάνουν το μπάσκετ βαρετό στις μικρές ηλικίες
Ίσως το πιο επικίνδυνο παράγωγο τον κλειστών αμυνών είναι ότι αφαιρούν την χαρά από το παιχνίδι του μπάσκετ.
Οι κλειστές άμυνες man to man καθώς και η ζώνη στερεί από τους μικρούς αθλητές την χαρά του παιχνιδιού.
Φανταστείτε 2 ομάδες νεαρών αθλητών να αγωνίζονται αξιοποιώντας αποκλειστικά και οι 2 την άμυνα ζώνης.
Αλλεπάλληλα λάθη, άστοχα σουτ, χαμηλά σκορ συνθέτουν ένα σκηνικό απογοήτευσης πέρα από την χαρά και την ομορφιά του αθλήματος που γνωρίσαμε ως παιδιά σε αυτές τις ηλικίες.
Τέλος
Κατανοώ πως αρκετοί προπονητές νεαρών ηλικιών θα αναρωτηθούν:
“Το γκρουπ μου δεν μπορεί να συμβαδίσει με τον ανταγωνισμό που δέχεται, πώς θα κρατήσω την ισορροπία στα αποτελέσματα και το σκορ; ”
Απάντηση: Η επιλογή του κατάλληλου ανταγωνισμού για την εκάστοτε ομάδα νεαρών αθλητών είναι ίσως το πιο σημαντικό στάδιο κατά τον προπονητικό σχεδιασμό ανάπτυξης αθλητών. Είναι σημαντικό τα παιδιά να νιώσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και τις ικανότητες τους ώστε να μπορέσουν να αναπτυχθούν ομαλά.
“ Αφού σε παμπαιδικό και παιδικό εισαγάγουμε τον ανταγωνισμό, δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε τακτικές που θα οδηγήσουν στην νίκη; ”
Απάντηση: Η χρυσή διαχωριστική γραμμή έγκειται σε ένα αξεπέραστα βασικό σημείο.
Στην ηλικία τον 14 – 15 ετών εισαγάγουμε τον ανταγωνισμό [1], όχι την νίκη με κάθε κόστος. Συμπερασματικά, μπορούμε να ακολουθούμε στρατηγικές και τεχνικές νίκης στον βαθμό που δεν βλάπτουν την υγιή ανάπτυξη και εξέλιξη όλων των αθλητών.
——
[1] Long-Term Athlete Development By Istvan Balyi, Richard Way, Colin Higgs http://www.humankinetics.com/products/all-products/long-term-athlete-development
Author : Άνθης Αλέξανδρος
“Όλοι οι προπονητές μπάσκετ μικρών ηλικιών πρέπει να αποφασίσετε, θέλετε να διδάξετε τους αθλητές σας πως να παίζουν μπάσκετ ή απλά θέλετε να κερδίσετε παιχνίδια”. Η ερώτηση του γνωστού προπονητή του NBA, Stan Van Gundy στα πλαίσια σεμιναρίου προπονητικής το 2008, είναι διαχρονική και ίσως πιο επίκαιρη από ποτέ !
Θυμάμαι το 1997 ως αθλητής της εθνικής ομάδας παίδων στα πλαίσια διεθνούς διοργάνωσης αντιμετωπίσαμε την εθνική Ρωσίας. Ο αντίπαλος play maker ψηλός, δίμετρος τότε με λεπτή φωνή και αδύνατος, φάνταζε ως περίεργη εικόνα στα μάτια μας. Ο παγκοσμίου φήμης πλέον, Αντρέι Κιριλένκο κατέβαζε την μπάλα ως play maker σε ηλικία 16 ετών και αυτό πιθανότατα γιατί δεν βρέθηκε κάποιος προπονητής του να πει:
“Πρέπει να παίζεις μόνο κοντά στο καλάθι για να κερδίσουμε”
“Άσε την ντρίπλα θα πρέπει να μάθεις μόνο κινήσεις ψηλού”
“Μην παίζεις με πρόσωπο, το παιχνίδι σου θα είναι συνέχεια με πλάτη”
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν ποιος είναι ο ρόλος ενός Προπονητή μικρών ηλικιών; Ποια είναι η αποστολή μιας ακαδημίας μπάσκετ;
Η απάντηση για την πλειοψηφία των αναγνωστών ενδεχομένως να φαντάζει προφανής. Το μέτρο της επιτυχίας ενός “φυτώριου” ή ενός προπονητή δεν μπορεί να είναι άλλο από τη δημιουργία νέων αθλητών που αναπτύσσονται, δραστηριοποιούνται αθλητικά και αγγίζουν ή ξεπερνούν τις δυνατότητες τους. Και όμως, πολλές ακαδημίες μπάσκετ αφήνουν στην άκρη τον κύριο στόχο τους και λειτουργούν λανθασμένα κυνηγώντας με κάθε κόστος την “χειροπιαστή”, εφήμερη διάκριση.
Δεκατριάχρονοι “ψηλοί” περιορίζονται στα στενά όρια της θέσης τους, ενώ οι αντίστοιχοι “κοντοί” πρέπει να μάθουν οπωσδήποτε μόνο να ντριπλάρουν. Συνδυαστικές άμυνες πίεσης, φωνές, άμυνες ζώνης και πολυάριθμα επιθετικά συστήματα συνθέτουν ένα φαύλο κύκλο ρηχής αυτοκαταξίωσης εγκλωβίζοντας συλλόγους και προπονητές στον μονόδρομο της “νίκης με κάθε κόστος”.
Ας αναλογιστούμε όμως… η εκπαίδευση των νεαρών αθλητών δεν μπορεί παρά να υψώνεται πέρα από ένα πρόσκαιρο αποτέλεσμα, έναν αγώνα, μία νίκη ή ένα καλάθι καθώς είναι ξεκάθαρα ζήτημα προτεραιοτήτων, φιλοσοφίας, θετικών εμπειριών και στάσης ζωής.
Πέρα όμως από τα καθημερινά παραδείγματα κυνικής πραγματικότητας, ποια θα έπρεπε να είναι η ουσία της ανάπτυξης των νέων αθλητών καλαθοσφαίρισης ; ποια είναι τα στοιχεία που συνθέτουν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα που βοηθά τους αθλητές να αγγίξουν τις προοπτικές τους και παράλληλα να αγαπήσουν την ενασχόληση με τον αθλητισμό ως στάση ζωής.
Η δημιουργία ενός υγιούς περιβάλλοντος προϋποθέτει σεβασμό στο άθλημα, ορθολογική προσέγγιση και διαρκή γνώση και εξέλιξη.
H υπέρμετρη εστίαση στη νίκη αποτελεί ξεκάθαρη τοποθέτηση υπέρ του “δόγματος της συντόμευσης” και σίγουρα δεν μπορείς με συντομεύσεις να οδηγήσεις νέους αθλητές να αγγίξουν και να ξεπεράσουν τις δυνατότητες τους.
Δεν μπορείς με “συντομεύσεις” να αγγίξεις μια νέα γενιά παιδιών, ώστε να αγαπήσει πραγματικά τον αθλητισμό και το μπάσκετ.
Ανάπτυξη Αθλητών – Τι πρέπει να γνωρίζουν οι Γονείς (β’ μέρος)
Το παιδί μου πρέπει να κερδίσει το πρωτάθλημα μπάσκετ στα προμίνι ! Μήπως η δήλωση αυτή κρύβει κινδύνους ;
Ο ανταγωνισμός με προτεταμένο στόχο την νίκη σε ακαδημίες νεαρών αθλητών, προϋποθέτει πολλές ώρες επίπονης άσκησης με έμφαση στο εφήμερο αποτέλεσμα αντί για την υγιή μακροπρόθεσμη ανάπτυξη του παιδιού ως αθλητή και προσωπικότητα.
Στον βωμό του αποτελέσματος πολλοί μικροί αθλητές εξειδικεύονται νωρίτερα από ότι προβλέπουν τα στάδια ανάπτυξης τους, βιώνοντας την πρώιμη εξειδίκευση, η όποια και χαρακτηρίζεται από μέγιστη ένταση στοχευμένης προπονητικής και ελάχιστη προσθήκη δραστηριοτήτων διασκέδασης και παιχνιδιών.
Η πλειοψηφία των μελετών επισημαίνει ότι η πρώιμη εξειδίκευση μπορεί να έχει «σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη ενός αθλητή μακροπρόθεσμα», ιδίως όταν μιλάμε για αθλήματα αργής εξειδίκευσης όπως το μπάσκετ.
Ο Κίνδυνος της Πρώιμης εξειδίκευσης – 9 αρνητικές επιπτώσεις [2]
Δυστυχώς η πρώιμη εξειδίκευση εμφανίζεται όλο και περισσότερο.
Μερικοί από τους βασικούς λόγους αύξησης της πρώιμης εξειδίκευσης στα αθλήματα παγκοσμίως είναι [2] :
Τα οφέλη της μακροπρόθεσμης ανάπτυξης αθλητών
Και όμως, τα παιδιά που διασκεδάζουν παίζοντας 😀 και ακολουθούν αθλητικά προγράμματα εναρμονισμένα με τα στάδια ανάπτυξης LTAD(Long-Term Athlete Development),
Διαμορφώνοντας τον αθλητισμό ως διασκέδαση και διδακτική εμπειρία περισσότερα από τα παιδιά μας
Μία σημείωση για το Άθλημα του Μπάσκετ
Στα αθλήματα όπου η κορυφαία απόδοση επιτυγχάνεται μετά από την πλήρη ηλικιακή ωρίμανση του αθλητή (δηλ. στις ηλικίες από 20 έως 30 ετών) η εξειδίκευση προσεγγίζεται σταδιακά κατά την ηλικία των 13-15 ετών, ενώ η αποκλειστική στοχευμένη επένδυση στην εξειδικευμένη εκγύμναση ακολουθείται από την ηλικία των 16 ετών [1] . Το μπάσκετ είναι άθλημα “Αργής Εξειδίκευσης” όπως επίσης είναι το ποδόσφαιρο, το βόλεϋ, το πόλο και πολλά άλλα.
Γονείς και προπονητές πρέπει να μάθουμε να μην είμαστε βιαστικοί, καθώς τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν δεξιότητες και να ακολουθούν ευχάριστες δραστηριότητες που ταιριάζουν με τα στάδια ανάπτυξής τους, σύμφωνα με το Μακροπρόθεσμο Μοντέλο Ανάπτυξης Αθλητή (Long-Term Athlete Development) ή LTAD.
Το Πλάνο Ανάπτυξης Αθλητών της Ακαδημίας South αξιοποιεί το εκπαιδευτικό μοντέλο Μακροπρόθεσμης Ανάπτυξης Αθλητών LTAD.
Το Μοντέλο LTAD ακολουθείται από:
Πηγές
[1] Long-Term Athlete Development By Istvan Balyi, Richard Way, Colin Higgs
http://www.humankinetics.com/products/all-products/long-term-athlete-development
[2]. Mostafavifar AM, Best TM, Myer GD. Early sport specialisation, does it lead to long term problems? Br J Sports Med. 2013;47:1060-1061.
Ως προπονητές μικρών αθλητών οφείλουμε να αναζητούμε θετικές συμπεριφορές και να τις αναδεικνύουμε !
Η εικόνα του εαυτού του κάθε παιδιού διαμορφώνεται κυρίως από τις απόψεις που εκφράζουν οι ενήλικες για εκείνο. Για να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση των μικρών αθλητών μας είναι σημαντικό να αναζητούμε θετικές συμπεριφορές, δράσεις και επιδόσεις και να τις αναδεικνύουμε με έμφαση.
Σύμφωνα με εφαρμοσμένη έρευνα στην προπονητική νέων αθλητών η αναλογία θετικών και αρνητικών επισημάνσεων που εφαρμόζει ο κάθε προπονητής θα πρέπει να είναι 4 προς 1. Δηλαδή για κάθε αρνητική επισήμανση θα πρέπει να ακολουθούν 4 θετικές.
Επιπλέον, αν θέλουμε τα παιδιά να κατανοήσουν τις θετικές επισημάνσεις θα πρέπει να είμαστε συγκεκριμένοι: οι φράσεις “Καλή προσπάθεια” και “καλό παιχνίδι” είναι αρκετά ασαφείς.
Οι μικροί αθλητές μας χρειάζονται “ζωηρές” και συγκεκριμένες επιβραβεύσεις ώστε να τις κατανοήσουν και να τις αποτυπώσουν.
Παραδείγματα σωστής επιβράβευσης είναι τα ακόλουθα:
“ Μπράβο έκοψες πολύ δυνατά μέχρι το καλάθι και ζήτησες την μπάλα“
“ Έπαιξες καλή άμυνα χαμηλώνοντας και λυγίζοντας τα πόδια σου, Μπράβο !“
“ Κράτησες την μπάλα και βρήκες μία καλή πάσα στον ελεύθερο συμπαίκτη του, Μπράβο ! “
Τέλος, αναδεικνύοντας στοχευμένα τις θετικές δράσεις των παιδιών τα βοηθάμε να κατανοήσουν καλύτερα την πρόοδο που έχουν σημειώσει, αυξάνοντας την αυτοπεποίθηση τους.
Και μην ξεχνάτε για την καλύτερη αποτύπωση της εμπειρίας του επαίνου από του μικρούς αθλητές ο προπονητής θα πρέπει να αξιοποιεί δυνατή χαρούμενη φωνή, κίνηση και πολύ θετική διάθεση 😀 !
Πηγές
“The Cheers and the Tears: A Healthy Alternative to the Dark Side of Youth Sports Today 1st Edition” by Shane Murphy
Τι είναι το καλύτερο για το παιδί μου; Πότε έχει περισσότερες πιθανότητες να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό; Τα παιδιά πρέπει να εξειδικεύονται από μικρές ηλικίες; Ποια είναι τα στάδια ανάπτυξης ενός αθλητή;
Η απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις είναι απλή, τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν δεξιότητες και να ακολουθούν δραστηριότητες που ταιριάζουν με τα στάδια ανάπτυξής τους. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται Μακροπρόθεσμη Ανάπτυξη Αθλητή (Long-Term Athlete Development) ή LTAD [1].
LTAD – Μακροπρόθεσμη Ανάπτυξη Αθλητών
Το LTAD σύμφωνα με ειδικούς επιστήμονες είναι η πιο ωφέλιμη προσέγγιση για τους μικρούς αθλητές, για αυτό και ακολουθείται από κορυφαία αναπτυξιακά προγράμματα παγκοσμίως.
Η ανθρώπινη ανάπτυξη από τη γέννηση έως την ενηλικίωση είναι μια συνεχής διαδικασία.
Ειδικοί εμπειρογνώμονες διαχωρίζουν την ανθρώπινη ανάπτυξη σε σχέση με την άθληση (LTAD), σε διακριτά στάδια με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τα οποία και ονομάζονται στάδια ανάπτυξης [1].
Έμφαση στην εξειδίκευση από μικρή ηλικία ;
Η στοχευμένη προπονητική με ελάχιστη προσθήκη δραστηριοτήτων διασκέδασης και παιχνιδιών, από τις μικρές ηλικίες (11 και κάτω ετών) με σκοπό τη μέγιστη επίδοση, δεν βοηθά τα παιδιά να αγγίξουν την πλήρη δυναμική τους (παρότι ακολουθείται κατ’ εξαίρεση σε αθλήματα που επιζητούν την κορύφωση σε μικρές ηλικίες π.χ. ενόργανη). Στην πραγματικότητα η πρώιμη εξειδίκευση στέκεται εμπόδιο στην πλήρη εξέλιξη των παιδιών και επιφυλάσσει πλήθος αρνητικών επιπτώσεων.
Σε περίπτωση που η προπόνηση δεν ταιριάζει με τα στάδια ανάπτυξης οι συνέπειες για τους μικρούς αθλητές είναι αρνητικές και δυσάρεστες [1]:
Το Πλάνο Ανάπτυξης Αθλητών της Ακαδημίας South έχει συσταθεί με σκοπό τη καθοδήγηση των αθλητών σύμφωνα με το κατάλληλο στάδιο ανάπτυξης. Αξιοποιώντας το παγκοσμίως αναγνωρισμένο εκπαιδευτικό μοντέλο Μακροπρόθεσμης Ανάπτυξης Αθλητών LTAD, σχεδιάσαμε ένα πρακτικό, λειτουργικό και διαδοχικό μοντέλο ανάπτυξης κατάλληλο για τον κάθε αθλητή.
Το LTAD, ακολουθείται από κορυφαία αναπτυξιακά προγράμματα παγκοσμίως. Ενδεικτικά αναφέρονται:
Οφέλη και μειονεκτήματα των μοντέλων ανάπτυξης αθλητών θα παρουσιαστούν αναλυτικά στο β΄μέρος του άρθρου.
Πηγές
[1] Long-Term Athlete Development By Istvan Balyi, Richard Way, Colin Higgs
Long-Term Athlete Development
Μία από τις πιο σημαντικές πτυχές της προπονητικής νεανικών τμημάτων είναι η καλή επικοινωνία μεταξύ των παικτών και των γονέων τους. Κατανοούμε ότι το Μπάσκετ είναι ένα άθλημα που μπορεί να προκαλέσει εκδήλωση συναισθηματισμού και πως αρκετές φορές οι γονείς είναι επιρρεπείς στο να φωνάξουν οδηγίες προς τους παίκτες από την κερκίδα.
Εάν αυτές οι οδηγίες είναι αντίθετες με εκείνες του προπονητή, η σύγχυση του παίκτη είναι αναπόφευκτη. Για αυτόν το λόγο θα πρέπει να ενθαρρύνετε τους μικρούς αθλητές μας να ακολουθούν τις οδηγίες του προπονητή τους και να εμπιστευτείτε την προπονητική καθοδήγηση σε αυτούς.
Πιστεύουμε επίσης ότι οι γονείς πρέπει να ευθυγραμμιστούν με τον προπονητή στην προσπάθεια του να διδάξει. Ο αθλητισμός παρέχει μία εξαιρετική ευκαιρία στους νεαρούς αθλητές να διδαχθούν την πραγματικότητα των ανταγωνιστικών καταστάσεων.
Γίνονται μέρος ενός κοινωνικού συνόλου, αποκτούν ρόλο μέσα σε αυτό, καλούνται να αντιμετωπίσουν αντίξοες καταστάσεις και να τις προσπελάσουν κερδίζοντας στην πορεία μαθήματα ζωής.
